Tel tot 10… #ergernis

Vandaag een frustratie blogje. Herken je dat? Dat je je soms enorm ergert, maar er weinig aan kan doen? Dat heb ik dus op dit moment. Ik weet dat ik het moet loslaten, maar dat is soms heel moeilijk.

Loslaten in de zin van “beter weten”. Ik moet erboven staan. Maar soms lukt dat gewoonweg niet.

Soms…

Soms zijn er gebeurtenissen in je leven die ergernis opwekken. De gebeurtenissen waar ik het nu over heb, spelen al jaren. Dat is niet iets van de 1 op de andere dag. Het gebeurt geregeld, maar ik kan er weinig aan doen.

Soms ga ik er tegenin, soms uit ik mijn frustraties bij vriendlief of vrienden en soms kan ik gewoon beter even tot 10 tellen en het loslaten.

Ik vermoed dat de tegenpartij het niet eens door heeft, maar dit gewoonweg het karakter van deze persoon is. Bepaalde gebeurtenissen in mijn leven hebben een enorme invloed op mij gehad. Je wil niet weten wat de tegenpartij daar over te melden had. Ik dacht dat ik van mijn stoel viel, uhm ik viel van mijn stoel van verbazing. Ik stond letterlijk met een bek vol tanden en wist er op dat moment niet eens op te antwoorden. En knikte alleen maar wat.

Achteraf gezien had ik mijn mond moeten opentrekken, maar och waarschijnlijk weet deze persoon in kwestie niet eens wat er gezegd wordt. Denkt er nauwelijks over na en denkt veelal aan zichzelf.

Tja, wat doe je dan? Ermee proberen te leven, negeren of het contact verbreken? Ik heb er voor gekozen om het zo maar te laten en wat vaker proberen tot 10 te tellen. Het is niet anders en het zal waarschijnlijk ook nooit anders worden.

Ergernis of frustratie

Ik weet eerlijk gezegd ook niet of het puur ergernis van mijn kant uit is of ook een stukje frustratie. Frustratie dat ik het niet kan veranderen en het zo blijft. Frustratie dat het niet gaat zoals ik zou willen, frustratie omdat de persoon in kwestie het altijd “beter”of  juist “erger” heeft. Ik erger me dan weer hieraan.

Maar ik kan je verklappen, dit lucht op. Even mijn ergernis of frustratie, hoe je het ook wil noemen, met jullie te delen. Heerlijk is dat. Af en toe zo’n persoonlijk “opluchtingsblogje” moet ik vaker doen. Ja, heerlijk gevoel is dit… Nog even tot 10 tellen 1,2,3… en ik kan er weer voor een tijdje tegenaan 😉