Trots op mezelf

Ik ben een moeder die het heerlijk vindt om af en toe iets voor haar zelf te doen. Maar vaak voel ik me dan ook schuldig naar mijn vriend en kinderen toe…

Ik volg 1x in de week naailessen. Iets voor mezelf en leuk om te doen. Deze naailessen ga ik binnenkort stopzetten. Ik weet nu de basis van het naaien en dat is voor mij voldoende. Het gaat me meer om het herstelwerk en wat eenvoudige naaiwerkjes. En dat lukt nu.

Na Pasen starten ook weer de tennislessen. Daar kijk ik nu al naar uit. Weer lekker buiten, met 4 andere dames, tevens moeders. Frisse lucht, beweging en iets voor mezelf. De eerste maand heb ik dan naailessen en tennislessen samen. Dus 2 keer in de week “mama tijd”. Daarna gewoon 1x per week tennisles.

Maar meestal blijft het bij  1 avond in de week iets voor mezelf. Ik voel me al snel schuldig wanneer ik meer avonden iets te doen heb. Vraag me niet waarom. Want vriendlief is geregeld 2 avonden in de week weg. Ook 1x tennissen en dan nog 1x voor de jeugdvereniging van JongNL. Ik vind het ook totaal geen probleem wanneer hij 2 avonden in de week weg is. Ik vermaak me prima thuis, kinderen in bed leggen en dan voor de televisie of laptop. Of gewoon creatief bezig zijn.

Ook is vriendlief wel eens in het weekend een hele dag weg of een nachtje voor de jeugdvereniging. Moet ook kunnen. Toch heb ik er zelf meer moeite mee. Natuurlijk ga ik wel eens een zaterdag met een vriendin de stad in en samen lunchen. Als ik eenmaal ga, geniet ik ook zeker.

Trots

Deze  week ben ik 3 avonden eropuit geweest. En zonder schuldgevoel! Ik dacht, waarom niet. Vriendlief redt zich prima alleen met de kinderen. Ik moet toch eens over dat belachelijke schuldgevoel heen stappen!

Maandag had ik een kledingparty bij een kennis. Samen met wat andere moeders uit het dorp. Eerst samen in de kledingdozen neuzen. Ik kocht voor onze 5 jarige dame een stoere roze broek en een hartjes shirt. Voor de kleine man ook een zomers shirt. Daarna dronken we nog even thee met een stukje cake.

Woensdag geen naailes, maar een avondje bij de schoonheidsspecialiste. Dit was al een tijd geleden dus had er ook echt zin in. Even een uitgebreide gezichtsbehandeling. Kleine massage erbij en tevens mijn wenkbrauwen epileren. Ruim een uur genieten en ontspannen.

Dan nog gisteren, donderdagavond. Een vriendin liet weten dat ze naar de stad ging. Ze moest nodig nieuwe kleren. Ik bood zelf aan om mee te gaan. En dat vond ze zeker gezellig. Ze had me al mee willen vragen, maar ik was haar voor. En zo zijn we samen even naar Weert, een stad bij ons in de buurt, geweest. Zij is goed geslaagd voor nieuwe kleren. We zijn ook ruim 2 uur in de stad geweest.

En daarom ben ik best een beetje trots op mezelf. Ik ben 3 avonden weg geweest. Weliswaar geen hele avonden of nachtwerk, maar wel dingen voor mezelf gedaan. Ik was er ook aan toe. Onrust in mijn lichaam i.v.m. een operatie die mijn vader binnenkort moet ondergaan. Best een zware operatie. Na een gesprek ben ik wat geruster en na een fijne week ook.

Soms is tijd voor jezelf dus ook gewoon nodig! En schuldgevoelens zijn dan totaal overbodig. Ik kan ook niet uitleggen waarom ik dat gevoel geregeld heb. Want ieder mens is niet alleen moeder en partner van, maar mag ook andere dingen in haar leven doen.

Ik zet me er in ieder geval wel altijd overheen. Want een “huismus” past niet bij mij. Ik wil me niet laten beperken en ook genieten van “mama tijd”. En dat doe ik dan natuurlijk ook wel geregeld 🙂

Herken jij mijn gevoel? Of juist totaal niet?