De basisschool

Een nieuw tijdperk is aangebroken voor ons. Sinds afgelopen maandag gaat onze dochter naar de basisschool. Ze had van tevoren een aantal keer geoefend en wist wat haar te verwachten stond. Ze had er zin in. Want ja, nu is ze groot!

Ik werk zelf als leerkracht en heb ook een aantal jaren de groepen 1 en 2 gehad. Toch vond ik het een beetje spannend. A. heeft een rustig karakter. Ze houdt absoluut niet van drukte. Treed zelf niet op de voorgrond en speelt nog niet echt met anderen kinderen. En nu zit ze in een klas met 29 anderen kinderen.

En wat ook vreemd was voor mij, ik stond opeens aan de andere kant van de poort. Toen ik zelf groep 1 en 2 had was ik de persoon die met een grote groep kinderen naar buiten kwam lopen, keek of iedereen werd opgehaald. En nu, nu sta ik aan de andere kant. Te wachten op mijn dochter. Eerst kletsen met andere ouders. Dan kijkend naar haar gezichtje of ze het leuk heeft gehad, zodra ze naar buiten komen lopen.

Het wegbrengen in de ochtend vindt A nog wat spannend. Ik mag nog mee naar binnen lopen. Dat is dus prettig. Ze hangt zelf haar jas en tas op, maar dan… dan komen toch af en toe de traantjes. Deze zijn gelukkig ook snel weer weg. Ze zoekt een plekje, zwaait naar mij en haar kleine broertje en het is alweer goed.

Bij het ophalen is ze deze week elke dag met een lach naar buiten gekomen, vertelt van alles. Ik kan hieruit wel concluderen dat ze het naar haar zin heeft. Ik was toch een beetje bang dat haar karakter op het sociaal emotioneel gebied meer zou opspelen.

De juf gaf aan dat ze het over het algemeen goed doet. Bij drukke momenten kan ze soms even huilen of met een gespannen gezichtje kijken. Dit is niks nieuws voor ons. Zo is nu eenmaal haar karakter. Misschien speelt haar vroeggeboorte / couveuse kindje hier nog een kleine rol in. Maar ik maak me er geen zorgen over. Op sociaal emotioneel gebied komt ze er ook wel, leren voor zichzelf opkomen en wat sterker worden. Ze is immers pas net 4 jaar.

Ze heeft deze week veel gekleurd en geknutseld. Hier zie je twee knutselwerkjes die ze gemaakt heeft.  Dat is ook thuis iets wat ze leuk vindt om te doen. Verder wordt er op haar school een portfolio map gemaakt. Hier mogen wij op een aantal momenten per jaar naar komen kijken op school. Ook krijgt ze de portfolio map mee naar huis om bijvoorbeeld aan de oma’s en opa’s te laten kijken.

Ik vroeg haar nog of ze ook wel eens iets tegen de juf vertelde, aangezien ze stilletjes / verlegen is. Ik kreeg hier als antwoord op: ja tuurlijk. Mijn vraag weer: wat zeg je dan tegen de juf. “ Dat ik moet plassen”.

Hebben jullie al ervaring met de basisschool?